Jesteś dobrym, wartościowym, wspaniałym, niesamowitym człowiekiem. Słyszysz/czytasz te słowa o sobie i się z nimi nie do końca zgadzasz albo kompletnie w nie nie wierzysz. Peszysz się, negujesz, może chwilami złościsz. Druga strona nie rozumie, o co chodzi, bo dla niej to oczywiste. Dla ciebie już nie, bo łatwiej jest przyjąć, że to nieprawda. W przeciwnym wypadku mogą pojawić się trudne pytania i Twoje myśli „pojadą na czołówkę”.
🔹 Skoro to prawda, to dlaczego słyszę to może dopiero pierwszy raz w życiu?
🔹 Czy zawsze taki byłem, czy to od niedawna?
🔹 Może im się tylko wydaje?
🔹 A może mniej lub bardziej świadomie udaję kogoś kim nie jestem, kogoś lepszego?
🔹 Co mam z tą informacją zrobić?
Prościej jest nie uwierzyć. Prościej, ale czy lepiej?